Skip to main content
Na de veel te vroege dood van mijn vorige Rottweiler reu kreeg ik van de fokker een teefje van 5 maanden oud. Zij was op 8 weken leeftijd geplaatst en binnen een paar dagen wegens familieomstandigheden weer terug gebracht. Bij de fokker heeft ze vooral in de kennel gezeten. Hij ging er wel een klein stukje mee lopen en ze lag ook in zijn kantoor. Ze mocht op de bank en op de tafel. Verder moest ze zichzelf vermaken. Dit heeft ze dan ook gedaan door het jagen op blaadjes in de buitenkennel.

Rottweiler Yuka zal nooit een slaafse volger worden

Jagen

Toen ze bij mij kwam was er de eerste dagen niets aan de hand maar binnen een week was het een totaal andere hond. Ze ging blaadjes jagen en alles wat nog meer op straat waaide had haar interesse. Ze ging hier zo op in dat het echt een obsessie werd. Ik kon geen contact meer met haar krijgen. Ook ging ze vreselijk te keer tegen andere honden aan de lijn. Als ze dan eenmaal bij die hond was dan was er niets aan de hand en was ze heel lief. Katten kon ze helemaal niets mee. Ze stond op haar achterpoten aan de riem te trekken en piepte alles bij elkaar. Ook dan kreeg ik geen contact meer. Uiteindelijk trok ze alleen nog maar aan de riem tijdens het wandelen, altijd op zoek naar iets waar ze op kon jagen. Ik heb anderhalf jaar geprobeerd het probleem zelf op te lossen aangezien ik ook een gedragsachtergrond heb. Sommige dingen leken echt te helpen maar alles maar tijdelijk. Uiteindelijk is ze zelfs gaan jagen op fietsers en zelfs af en toe op auto’s. Yuka heeft meerdere training gevolgd bij de Hondenacademie. Hier heeft ze ook les gehad van Marieke. Marieke kende Yuka dus al en daarom heb ik haar gevraagd mij te helpen. Ik kon alleen nog maar boos op haar worden.

Aanpak cursus

Iedere keer als Yuka aan de lijn trok stond ik stil en als ze weer bij mij was liepen we verder. Zo had ik dit ooit op een cursus geleerd. Bij Yuka wekte dit echter alleen maar frustratie op. Marieke heeft me dus een hele andere manier van trainen aangeleerd. Hier zijn we mee aan de slag gegaan. Voor mij heel erg wennen want ik moest haar veel meer los laten, ze mocht de volledige lijn hebben en hoefde niet steeds naast me te lopen. Ik zal niet alles benoemen wat we gedaan hebben maar met de uitstekende begeleiding van Marieke hebben we kleine stapjes voorwaarts gemaakt. Nu zijn we een jaar verder.

Normaal wandelen

Yuka zal nooit, zoals mijn vorige Rottweiler, een slaafse volger worden en ze zal altijd hyperactief en hyperreactief blijven. Maar ik kan weer normaal wandelen zonder een trekkende hond. Ze weet dat ze geen blaadjes mag vangen als ze aan de riem loopt. Heel af en toe doet ze het nog maar met een strenge los laat ze ook gelijk los. Ik kan contact met haar blijven houden en heel vaak komt ze uit zichzelf heel netjes naast me lopen. Ook andere honden kan ik nu redelijk voorbij lopen. Behalve de honden in de wijk waar ze al problemen mee had, daar loop ik nu maar een stukje voor om. Ik heb haar leren focussen op een bal. Zodra er nu een hond aan komt kijkt ze naar mij omdat ze weet dat ze dan de bal krijgt. Katten is nog wel een dingetje. Als ze stil zitten kan ik er op 5 meter langs lopen maar als ze gaan rennen wil ze er achteraan. Ook probeert ze nog af en toe fietsen en auto’s te vangen. Met name als ze haar afsnijden. Ik moet altijd opletten en bedenken wat haar reactie kan zijn. Ik kan nooit zonder heuptasje met bal en koekjes naar buiten en kon niet genieten van mijn Rottweiler.

Stapje terug

Nu het herfst is vervalt ze weer wat in haar oude patroon en heb ik weer een stapje terug moeten doen in het trainingsproces. Ze pikt het nu allemaal veel sneller op. Ook lopen we veel meer aan de lijn, dit heeft onze band ook versterkt. Ik ging heel vaak naar het bos en het park zodat ze los kon en haar energie kwijt kon maar hier werd ze alleen maar hyper van. We gaan nog steeds naar het bos waar ze los kan maar ze is nu veel relaxter en let op mij. Als ze echt hyper wordt tijdens een wandeling gaat ze even aan de lijn. Dan wordt ze weer rustig en kan daarna nog een stukje los. Ik heb mijn verwachtingen heel erg moeten bijstellen, maar iedere Rottweiler is anders. Inmiddels is Yuka 3 jaar geworden en ik merk dat ze stabieler wordt. We zijn er nog lang niet en we zullen er altijd op bedacht moeten zijn dat ze zomaar onverwachte dingen kan doen.

Zonder hulp van Marieke was mij dit nooit gelukt. Super bedankt daarvoor!

Karin Glas en Yuka, de Rottweiler