Gijs had veel moeite had met alleen zijn, hij piepte en blafte dan veel. Marieke stelde vast dat Gijs onzelfstandig was en niet goed geleerd heeft om alleen te zijn. Er kwam toen veel op me af, want ik moest toch wat andere stappen zetten dan ik was gewend. Maar met behulp van de uitleg en adviezen die Marieke me gaf kreeg ik een beter beeld en uiteindelijk ook vertrouwen dat het toch nog goed kon komen. Het bleef gelukkig niet bij die ene afspraak.

Marieke volgde het hele proces, ze gaf me oefeningen en tips om op te pakken. Maar wat nog fijner was dat ik altijd bij haar terecht kon als ik vragen had of twijfelde of het wel goed zou komen. Dit zorgde ervoor dat ik de moed erin bleef houden, want nu gaat het goed maar de weg was lang en vraagt inderdaad veel geduld. De afgelopen maanden waren intensief, ik mocht Gijs alleen voor de trainingen alleen laten. Aangezien ik alleen ben, betekende dit dat ik wat moest organiseren m.b.v. opvang en oppas. Het was soms puzzelen maar het heeft me veel gebracht.

Lekker ontspannen

Ik moet eerlijk zeggen dat ik in juni niet had gedacht dat ik in oktober in een koffietentje zou zitten, om dit verslag te typen, terwijl Gijs lekker ontspannen in zijn bench ligt. Ik heb nu soms het idee dat ik het moeilijker vind om hem alleen te laten dan dat hij dat vind. 

Wij zijn nog niet helemaal klaar, Gijs kan al 2 uur alleen zijn. Maar dit mag nog wat verder uitgebreid worden. Het is heel fijn dat ik weet dat Marieke nog paraat staat bij vragen. 

Hopelijk kunnen nog veel andere honden en hun baasjes door haar geholpen worden. 

Groet, Suzan Braam